Je moet he toegeven: heel vaak gebeurt het niet, dat je hier als recensent een plaat uit Wales voorgeschoteld krijgt en eentje met de Welshe variant van Americana is al helemaal uitzonderlijk. Welshe Americana met twee vrouwen in de hoofdrollen, dàt is echter pas helemaal uitzonderlijk en toch is dat dezer dagen aan de orde. Lowri Evans en Sarah Zyborska zijn de dames waar ik hierboven naar verwijs en van Lowri hoorden we hier bij Rootstime al wel eens eerder, met name toen we haar “Corner of My Eye”-CD mochten bespreken. Toen leerden we al dat Lowri al een vijftiental jaar met songschrijven en muziek bezig is en toen al vonden we dat haar stem misschien aan de fragiele en bedeesde kant te situeren viel, maar dat er op de zang en de kwaliteit van de composities weinig aan te merken viel.

Over Sarah, die ook door het leven gaat als SERA 1984, wisten we iets minder, al keken we een beetje verrast op, toen we, naar aanleiding van deze lijnen, wat opzoekwerk deden dus vernamen dat ze vroeger werkzaam was onder de naam Sarah Louise en laat dat nu een naam zijn, die je wel in onze platenkast vindt, maar terzake nu: beide zangeressen zijn dus in Wales al even aan de slag en worden er -voor Belgen als wij een herkenbare term- “bilingual singer-songwriters” en ze kwamen elkaar een beetje toevallig tegen op de scene van het Welshe paviljoen van het Festival Interceltique in het Bretonse Lorient in 2019. Zoals dat steevast gebeurt bij artiesten die elkaar leren kennen, wordt er dan gespeeld en gezongen en worden er plannen gemaakt om samen wat te gaan doen. In dit geval was het plan een groepje bijeen te brengen, waarbinnen de beide stemmen de hoofdrol zouden gaan spelen. Toen kwam er echter een pandemie over de wereld heen geraasd en zagen de dames zich verplicht hun plannen enigszins op te bergen, al onderhielden ze wel contacten en brachten ze een drietal tweetalige singles uit, die opgepikt werden door BBC Radio Wales.

Tegen het eind van de pandemie werden er enkele gezamenlijke concerten gepland, waarvan dat op het Cambridge Folk Festival ongetwijfeld het belangrijkste was en wat moest gebeuren, gebeurde: de twee staken de boel daar figuurlijk in brand, hun eigen-beheer-EP verkocht als zoete broodjes en de trein was vertrokken. En nu is er dus deze debuutplaat, waarop je 10 songs terugvindt, waarvan het merendeel door beide vrouwen samen geschreven is en, nu ik de plaat een aantal keren beluisterd heb, kan ik alleen maar zeggen dat de twee stemmen wondermooi bij elkaar passen, dat de thema’s waarover gezongen wordt, typische “vrouwenzaken” zijn, waarmee ik absoluut niks minderwaardigs bedoel, en dat verder universele dingen als “verlangen”, “zorgen” en “gemis” bezongen worden. Dat resulteert in een bijzonder gave, fijne en toegankelijke plaat, waarop overheerlijk samengezongen wordt en die gemaakt lijkt voor mensen die verlekkerd zijn op CSNY of Milk Carton Kids. Knappe kennismaking !

(Dani Heyvaert)